"Qui gladio ferit, gladio perit"

Analiza bazy danych FBI wskazuje, że ponad 80 % zarejestrowanych w niej morderstw zostało popełnionych przez mężczyzn. Pozostałe kilkanaście procent, których sprawczyniami są kobiety również stanowi pokaźną liczbę. Zazwyczaj Panie zabijają jednak z innych powodów niż Panowie. Różnice występują nie tylko w użytych narzędziach ale i motywach zbrodni. Te rozbieżności są widoczne zwłaszcza w przypadkach, w których ofiarami są najbliższy partner lub partnerka.

Ostatnimi czasy bardzo mocno wciągnęły mnie sagi kryminalne autorstwa Lackberg i Marklund. Obie pisarki sięgnęły po tematykę przemocy domowej skierowanej przeciwko kobietom. Bohaterki a zarazem ofiary był osobami młodymi i niedoświadczonymi. Nie potrafiły w porę rozpoznać symptomów zbliżającego się niebezpieczeństwa i miesiącami lub latami tkwiły w destrukcyjnej relacji. U Marklund czytamy o klasycznych objawach przemocy w związkach intymnych- partnerka jest nieustannie kontrolowana i zmuszana do seksu. Mężczyzna stosuje wobec niej przemoc słowną i fizyczną. W momencie, gdy maltretowana latami ofiara decyduje się odejść, dochodzi do tragicznego finału.

Autor: dualdflipflop, www.foter.com

Fikcyjna opowieść nie różni się zbytnio od sytuacji występujących w prawdziwym życiu. David M. Buss w swojej książce "Morderca za ścianą" określa znecających się nad partnerkami mężczyzn "drapieżnikami seksualnymi". W związku z takim osobnikiem początkowa sielanka błyskawicznie przekształca się w codzienny koszmar. Arsenał środków wymierzonych przeciwko "ukochanym" jest ogromny. Po pierwsze, starają się oni zaniżyć poczucie własnej wartości partnerek, stosując obraźliwe uwagi odnoszące się do ich wyglądu, inteligencji i umiejętności. Stopniowo przejmują kontrolę nad każdą sferą życia kobiety. Domagają się sprawozdań z każdej minuty spędzonej poza domem. Dążą do ograniczenia kontaktów ich partnerek z rodziną i przyjaciółmi. Zastraszają swoją ofiarę używając w tym celu gróźb słownych i przemocy fizycznej.

Można się zastanawiać, jakim cudem kobiety miesiącami lub latami trwają w takich związkach?

Autor: Run Jane Fox, www.foter.com

Okazuje się, że drapieżnicy seksualni stosują niezwykle wymyślne sztuczki mające na celu utrzymanie partnerki u swego boku. Nieustanne podkopywanie wiary w siebie często prowadzi do tego, że kobieta nie wierzy, że jakikolwiek inny mężczyzna mógłby się nią zainteresować. Z drugiej strony nie mają one jak skonfrontować tego poglądu z rzeczywistością, ponieważ drapieżnicy na wszelkie możliwe sposoby próbują ograniczyć ich kontakty z otoczeniem,  w tym z innymi mężczyznami. Izolacja ofiary skutkuje również tym, że ma ona duże trudności ze znalezieniem skutecznej pomocy z zewnątrz, nawet wśród najbliższej rodziny.

Zeznania maltretowanych kobiet oskarżonych o zabójstwo partnerów pokazują, że kiedy następuje moment krytyczny, ofiara jest przyparta do muru i nie widzi innego rozwiązania swych problemów, może zdecydować się na najbardziej radykalne środki. Analiza wielu przypadków morderstw, zarejestrowanych w bazie FBI wskazuje na to, że częstym czynnikiem katalizującym u kobiet decyzję o morderstwie jest uzasadniona obawa o zdrowie i życie jej dzieci. Niektóre kobiety starannie wybierają dogodny moment, inne działają szybko pod wpływem bezpośrednio grożącego im niebezpieczeństwa. W jednym i drugim przypadku, jestem o tym głęboko przekonana, kobieta działa w obronie własnej lub swojego potomstwa.

Jak widać, sprawca sam może stać się ofiarą. W świecie zwierząt, napastnicy, widząc ostrzegawcze ubarwienie drzewołaza, szybko rezygnują z ataku. Pozostaje życzyć niektórym mężczyznom, aby w zetknięciu z przedstawionymi statystykami, wykazali się podobną przenikliwością.